Niets is wat het lijkt in Wayward Pines

Stel je eens voor dat je na een auto-ongeluk wakker wordt in een perfect Amerikaans stadje. Maar wat je ook probeert, het is onmogelijk om eruit te komen. Dat klinkt als een nachtmerrie. Maar het overkomt geheim agent Ethan Burke in de nieuwe FOX-serie Wayward Pines écht. Althans, zo lijkt het.

Schrijver en regisseur M. Night Shyamalan nam voor de verandering de taak van uitvoerend producent voor zijn rekening en filmacteur Matt Dillon verruilde voor het eerst het witte doek voor de ‘small screen’, met in zijn kielzog Melissa Leo, Toby Jones en Terrence Howard. De reden is Wayward Pines, een nieuwe serie over een mysterieus stadje waar rare dingen gebeuren.

Stiekem was ‘ie flink pissing toen hij de boektrilogie van thrillerschrijver Blake Crouch voor het eerst las, zegt Night lachend na afloop van een exclusieve persscreening van de eerste aflevering van Wayward Pines in Londen. De bedenker van filmhits als The Sixth Sense, Unbreakable en Signs wou dat hij het verhaal zelf had bedacht.  

„Blake intrigeerde me met zijn boek doordat hij dat mysterieuze sfeertje en die David Lynch-achtige humor perfect weet te combineren”, zegt Night, die alleen de pilotaflevering heeft geregisseerd en de resterende negen aan anderen heeft overgelaten. „En het antwoord op alle vragen die hij in het begin van het verhaal oproept, blijkt ook nog zo’n uitdagend, onderbouwd en groots idee te zijn. Wauw, dacht ik, dit is geweldig.”

Hoofdrolspeler Dillon, bekend van onder meer Crash en There’s Something About Mary, was net als Night onder de indruk van het verhaal toen hij het voor het eerst onder ogen kreeg. „Ik hou wel van een goed mysterie. Vooral Wayward Pines sprak me aan, omdat er zoveel onverklaarbaar is. Bovendien zit het vol met universele thema’s; zij het in symbolische zin, want het blijft natuurlijk siencefiction. Maar uiteindelijk gaat het over waarheid. Over de schijn van de waarheid.”  

Night, zoals iedereen de filmmaker kortweg noemt, zegt het zelf: er zijn duidelijke parallellen met Twin Peaks van David Lynch. Zo draait het in deze jaren negentig-cultserie waar een aantal boeken uit is voortgekomen – precies andersom dus – óók om een mysterieus, geïsoleerd stadje waar een agent een duister zaakje komt onderzoeken.  

„Lynch is als een God voor mij”, geeft hij direct toe. „Er liggen twee bluerays op m’n bureau: Blue Velvet van Lynch en Tie me up! Tie me down! van Pedro Almodóvar. Dat bizarre, dat duistere van deze twee films, dat is waar mijn hoofd was toen ik met de pilot van Wayward Pines bezig was.”  

Maar er is ook een enorm verschil, benadrukt Night, gevolgd door een raadselachtige hint naar het geheim van dat gekke stadje: „De personages van David Lynch zijn gewoon mensen zoals David Lynch mensen ziet. Maar de personages in Wayward Pines doen alsóf ze in een David Lynch-film zitten, met een reden. Dat is het grote idee achter Wayward Pines.”  

Het blijkt ook voor de acteurs nog best lastig om niks te verklappen. We testen Dillon door hem de hamvraag te stellen: Slaagt zijn personage er uiteindelijk in om uit dat stadje te komen? „Geloof me, je wílt er niet uit. Want is er überhaupt wel vrijheid buiten die hekken? Dat weet je helemaal niet. Maar daar kom je nog wel achter.”