Hoe gasvrij zijn ze in het noorden?
84 procent van de Nederlanders wil graag afscheid nemen van gas, maar 64 procent kookt er nog steeds op. In de provincie Groningen denkt men er hetzelfde over, behalve dat 70 procent van de inwoners er nog een gasfornuis heeft. Hoe zit dat? We reizen af naar het noorden van het land, waar men het meest uitgesproken is over deze kwestie, om daar de gasvrijheid te testen.
Zoals te verwachten valt, ontstaat er aanvankelijk lichte verwarring rond de vraag die we de bewoners van een buitenwijk van de stad Groningen voorschotelen. Gastvrij? Ja hoor, dat zijn de meesten wel. Te merken aan de hartelijkheid waarmee we te woord worden gestaan, is daar niets van gelogen. Maar gasvrij? De meeste mensen die we aanspreken geven toe nog altijd op gas te koken. Zo ook Henriëtte Veenstra (50), die ons uitnodigt om bij haar thuis een vorkje mee te prikken.
Oud-Groningse pannenkoeken
In de keuken staat haar man Robert (52) al de voorbereidingen te treffen voor het eten. Op het menu staan pannenkoeken naar een oud-Gronings recept. “Wij waren simpelweg gewend om op gas te koken”, vertelt Henriëtte over de keuze voor het mooie gasfornuis die ze zestien jaar geleden maakten bij de aankoop van de twee-onder-een-kapwoning. “Bovendien was het zo dat iemand die van koken houdt, zoals mijn man, het onzin vond om op inductie te koken. Zijn idee was dat je met gas veel beter de temperaturen kunt regelen.”
Het stel weet intussen dat een inductieplaat absoluut niet onder doet voor een gaskookplaat- integendeel zelfs. Maar toch twijfelen ze nog om over te stappen. Dat komt vooral doordat het huidige gasfornuis nog in goede staat verkeert, waardoor er in die zin geen urgente reden is voor vervanging. Een inductieplaat is immers niet gratis. Maar wat veel mensen niet weten is dat de kooktechniek van inductie energie, en dus ook kosten bespaart. En dat het vervangen tegenwoordig een relatief eenvoudige ingreep is.
Een goede planeet achterlaten
Intussen komen hun kinderen de keuken binnen: dochter Roos (15) en zoon Tom (17). Aan de eettafel praten we verder over de maatschappelijke kant van de kwestie, die in de provincie zoveel teweeg heeft gebracht. “We weten goed wat zich hier afspeelt en zien er nu allemaal het belang van in om afscheid te nemen van gas.”, zegt Henriëtte. “Wij hebben zelf ook schade gehad aan ons huis als gevolg van aardbevingen. Dat was snel weer opgelost, maar het zet je wel aan het denken over wat je zelf kunt doen om bij te dragen aan verbetering van de situatie.”
Henriëtte hoort in haar omgeving wisselende geluiden aangaande de overstap naar gasvrij wonen. “Ik zie vooral dat veel mensen afwachten om te kijken wat de buren doen. Zo is het ook gegaan met zonnepanelen”, vertelt ze, terwijl ze haar gezelschap nog een pannenkoek voorschotelt. “Al heel wat jaren geleden hebben we die laten installeren vanuit idealisme. We hadden geen idee of we de investeringen eruit zouden krijgen, maar wisten wel dat we een goede planeet wilden achterlaten voor de volgende generatie. De buurt vond het niks, maar nu hangt de hele straat vol met zonnepanelen. Wie weet, zal de trend van gasloos koken zich op dezelfde manier ontwikkelen”, merkt ze op.
Doekje erover en klaar
Na de laatste pannenkoek krijgt Tom de taak om het gasfornuis schoon te maken, maar die blijkt daar weinig zin in te hebben. Waarop Henriëtte nog een voordeel opnoemt: “Dat zou met inductie wel een stuk beter zijn. Gewoon een doekje erover en klaar ben je.”
Na een kop koffie is het tijd om afscheid te nemen van de familie. We durven voorzichtig te concluderen dat het niet lang meer zal duren voordat het gasfornuis in huize Veenstra verruild zal worden voor een inductieplaat. Want één ding is duidelijk: met de gasvrijheid zit het hier wel goed.